En straks ben ik zelf een papa

Mijn collega S. staat bij het raam en ik weet precies waarom.

S. is een van de vriendelijkste collega's. Werkt hard en vindt altijd wel even tijd om je te helpen als je een of ander technisch probleem hebt. Waar de meeste techneuten snel een 'reactie' schrijven in het ticket over een technisch probleem, komt S. speciaal naar mij toe om zijn 'reactie' ook even mondeling toe te lichten. Geen overbodige luxe: techneuten hebben zo hun eigen manier van praten en communiceren. En dan ook nog eens in het Chinees.

S. staat met zijn rug naar de rest toe maar ik weet dat hij zijn mobiele telefoon vast heeft. Ingespannen staart hij van heel dichtbij naar het mobieltje. Voicebericht.

Qua levensstijl is S. een typische Chinees. Werkt in Peking, maar woont ergens anders. Daar zijn er talloze van. Volgens Schoonma en vele anderen, zitten de scholen in Peking vol met migrantenkinderen.

Maar het dochtertje van S. is geen migrantenkind. Die woont thuis bij mama. Papa werkt in Peking. Papa komt eens in de twee weken een weekendje thuis. Als ik tegen hem zeg: maar dat is heel 'xinku' - moeilijk, hard - dan wuift hij minzaam glimlachend de zorgen weg. "Ach ja, zo gaat dat nu eenmaal."

S. is geen chagrijn, maar nog nooit zag ik zo'n intense glimlach op S. zijn gezicht. De vaderlijke liefde spat er vanaf. Wat een voiceberichtje van een kleine dochter wel niet kan doen met een papa.

En straks ben ik er zelf een - al zal ons kind voorlopig nog geen voiceberichtjes in kunnen spreken. Dat is nog een paar jaartjes wachten.

Ze heeft hem gevoeld!!!

Het heeft bewogen! Het leeft! Het is echt! Het is écht helemaal echt!

Hij 'jumpte'. Het maakte een soort sprongetje. Zei ze. Van binnen. Op de chat, zei ze het.

Tien minuten heb ik vandaag niet gewerkt. Ik was even met iets anders bezig. Mijn kind. Ons kind. Helemaal echt! Hij doet het!!

Ik kon ook echt niet werken, want ik had te veel traan in mijn ogen... Ons kind! Kind! K-I-N-D... een echte! Een echte, hele hele echte!

Vanaf vandaag is het echt méér dan alleen maar een groeiende buik. Het beweegt... er zit er echt één in! Een hele echte, uit ons ontstane, hele echte BABY!!!!!

Zo zie je maar dat niet alles wat made in China is, nep is. Die van ons is écht echt!

Want vandaag bewoog het zichzelf... en mij. En zijn moeder stiekem ook wel een beetje, hoewel die ook zoiets heeft van: oei.

Nu wordt ik dus écht mama.... zo oud!

Op een Koude Winterdag

(Op de melodie van Op een mooie Pinksterdag.)

Op een koude winterdag

Ergens in Beijing

Ben ik met mijn eega op het gladde winters stoepie aan het schuifelen in de wind 

Gaan we samen linkervoetje, rechtervoetje, eindeloos

Kijk nou toch het is hier glad, straks glijd je uit, wij baby-loos

Vader wordt een zorgen-man, vader krijgt het zwaar

Vader wordt een duidelijk gevalletje van  rimpels en een kop vol grijzend haar

Hij is bang voor 't kindje

Mama valt niet

Papa hoopt dat zij niet valt

Op een gladde winterdag

Wordt het nu verknald?

Als het kindje groter wordt

Grote buik ten top

Zou ik tegen de Chinezen willen zeggen

Laat ons door en lazer op

Ben ik hier nou te bezorgd, overbezorgd,

Dat heeft toch iedereen?

Op een koude winterdag

Gaat er door je heen...

Morgen kan het over zijn

Het kan ook nog vandaag

Het kan een flinke glijer zijn

Of door een dronken rijer zijn 

Met stukken in zijn kraag

Vader kan gaan janken

en gaan stampen

tot hij 't niet meer trekt

Vader zegt pas op mijn schat

De stoep is glad

Ze ziet het net

Vader heeft goed opgelet

Vader opgelucht

Vader maakt zich echter nog wel zorgen voor de toekomst

van zijn ongeboren vrucht

Ik wou dat ik nu eens en altijd zonder zorgen samen lopen kon

Op een koude winterdag

Gedrieën in de zon

Gedrieën in de zon

Gezellig: Chinees Nieuwjaar bij Schoonfamilie

Als blikken konden doden, dropen de muren van het bloed. Ze staat met zo'n enorme ruk op dat haar stoel spontaan achterover valt. De baby zal wel van achtbanen houden, later.
"Kom schat, ik ben weg."
Ik volg haar gedwee naar het kamertje, waar het opoetje zit. Het lieve oude mens kan amper meer lopen en niets meer zien. De familie heeft haar dit jaar maar niet aan tafel gezet.

Nu ben ik wel wat gewend van mijn schoonfamilie, maar verstaan doe ik hun Tianjin-dialect nog steeds niet. Ik heb dus geen idee wat er aan de hand is. Wat misschien maar goed is ook, want ik was die avond alvast begonnen met Oom 1 de mantel uit te vegen. Wij waren op het station echt niet verkeerd gelopen zoals hij zei, terwijl hij er niet eens bij was. Hij stond immers gewoon aan de uitgang, omdat hij erop stond om ons op te halen, zodat hij de nieuwe Mercedes van zijn schoonzoon kon showen.

Mevrouw Pin
Bij het opoetje breekt X. De tranen biggelen over haar wangen. Het blijkt allemaal terug te voeren op de vrouw van Oom 1. Laten we haar Mevrouw Pin noemen.

Mevrouw Pin had duidelijk niet haar beste avond. Ze had het niet kunnen laten om X (maar weer eens) in te prenten dat muziek en acteren - en dus X haar masteropleiding - nutteloze geldverspilling is. Bovendien waren haar kleren niet duur genoeg en haar schoenen te vuil, en waren we ook nog eens te laat. Dat laatste was helemaal mijn schuld, maar ik ben blank en versta niks, dus was het niet in mevrouw Pin opgekomen dat X zo onschuldig zou kunnen zijn als een ongeboren kind.

Pin wist dat X zwanger is. In feite heeft ze een verbale moordaanslag op ons kind gepleegd.

"Meid, je bent dikker geworden," mompelt het opoetje, met een hand op X haar dij, terwijl ik in de andere kamer Schoonma als een woeste leeuwin haar dochter en haar relatie met de familie hoor verdedigen. Een subtiele fonkeling twinkelt in opoetjes nietsziende ogen. Opoetje vindt het fijn haar kleindochter eens te zien om haar heen te hebben en het boeit haar geen lor wat voor kleren die aan heeft.

Over een maand of 6 wordt de baby dus geshowd aan opoetje. We doen het kind dan spuuglelijke kleertjes aan rijden het rond in een aftandse tiendehands-buggy. ETA: onbekend, je ziet ons wel verschijnen. En als mevrouw Pin dat niet goed genoeg vindt, dan blijft ze lekker weg.

Een jongetje! Of toch een meisje?

Beschuit met muisjes gaat lastig worden. Ten eerste omdat muisjes hier (voor zover ik weet) niet te koop zijn. Ten tweede omdat de dokter in China niet mag verklappen wat het wordt: een jongen, of een meisje? Verboden! (Vanwege het familieplanningsbeleid en het feit dat sommige Chinezen liever een jongetje hebben.)

Maar gelukkig maken wij dat zelf wel uit. Er zijn immers genoeg andere betrouwbare manieren om te weten of je een jongetje of een meisje krijgt.

Jongetje
Bijvoorbeeld de Spaanse handen-test:
"Schat, strek je handen eens uit?"
X strekt haar handen uit. Volgens de test is het een meisje als ze dat doet met de handpalmen naar boven.
Het wordt: naar beneden. Een jongetje dus.

En er zijn meer keiharde bewijzen voor een jongetje. De zwangerschapsstreep van X komt namelijk boven de navel uit en is kaarsrecht. Bovendien ziet ze er geweldig uit terwijl ze klaagt ze dat haar benen zo dik zijn.

Schoonma gaat er ook vanuit dat het een jongetje wordt. X geeft namelijk veel over en dat betekent: 80 procent zeker dat het een jongetje is. Geen twijfel mogelijk.

Meisje
Maar... de baby is natuurlijk half Nederlands. En in Nederland is het bij veel overgeven juist een meisje.

Bovendien heeft X vaak zin in zoetigheid. (Daarnet nog: tegen half tien, volop winter in Peking, de markten zijn dicht, en ze zegt: 'Schat ik heb zin in aardbeien'. Dus vlug peren op zoet water gekocht, in een fles. Ach ja je moet wat. Als het maar zoet is.)

Daarnaast hebben we de nagel-kijk-test gedaan. Als je X vraagt, kijk eens naar de nagels van je linkerhand, dan doet ze dat met de handpalm van haar af gericht en de vingers recht. Niet met de handpalm naar zich toe en de vingers gekromd. Het is glashelder: 't is een meisje.

Hm. Dat worden dus zowel roze als blauwe muisjes, want op dit moment mag alleen God weten wat het is. (En die heeft hier ook nog niets over gezegd.)

Zie ook...
http://zwanger.jongegezinnen.nl/Zwanger-zijn/Jongen-of-meisje/Buitenlandse-bakerpraatjes.htm
http://zwanger.jongegezinnen.nl/Zwanger-zijn/Jongen-of-meisje/Geslacht-van-je-baby.htm
http://zwanger.jongegezinnen.nl/Zwanger-zijn/Jongen-of-meisje/Test-zelf-wat-het-geslacht-van-je-baby-wordt.htm

Wat Zwanger Zijn in China Echt Betekent

"Heeft-ie goed gegeten?" hoor ik mezelf vragen.
"Okee," zegt een vertrouwde stem aan de andere kant van de lijn.
"En hoe was het op zijn school?"
"Oh goed, goed..." Op de achtergrond hoor ik een roep, een krijs bijna.
"Is het soms etenstijd daar? Weet je zeker dat hij goed eet?"
"Oh my gowd... momentje, ik moet even mijn moeder helpen."
"Wat? Hee? Wat gebeurt er? Hee? Heeheeeeeeeeee!?" Geen gehoor. Op hetzelfde moment roept een collega mij: "M! Vergaderen! Nu!"

Badend in het zweet word ik wakker.

Dit nooit. Over mijn lijk. Mijn kind gaat niet in een andere stad naar school. Mijn familie gaat niet ergens anders wonen terwijl ik vanwege mijn werk eenzaam achterblijf, en ik lijdzaam moet toezien hoe schoonma ons kind inpikt, en meer en meer vergiftigt met de Tianjinese gewoonten, cultuur en dialect.

Registreritus
Om dat te voorkomen, moet er nog veel worden uitgezocht. Wonen in een ander land is even iets meer dan de taal spreken en een baan hebben. In Nederland is alles zo vanzelfsprekend. Niet omdat alles zo logisch is, maar gewoon omdat ik zelf in alle Nederlandse systemen ben opgegroeid: ik ben eraan gewend.

Nooit zou je er als Nederlander bij stilstaan dat je je kind al ver voor de geboorte moet registreren - dat wil zeggen, de vrouw moet haar zwangerschap registreren. Nooit zou je als Nederlander hoeven nadenken over de vraag of je kind wel in een andere stad dan de officieel geregistreerde woonplaats naar school kan - en over de vraag of het überhaupt mogelijk is om je geregistreerde woonplaats te veranderen.

En verder is er nog de schoolkeuze: in Nederland kies je tussen goed en niet zo kwaad, in China kies je tussen slechte goedkope Chinese scholen en peperdure private en/of internationale goede scholen. Waarbij de toelatingsvoorwaarden ook nog eens afhangen van de nationaliteit van je kind, die in ons geval nog niet echt vast staat.

Terwijl in Nederland de zwangeren praten over gynaecologen, echo's en de vraag of het een jongen of een meisje wordt, worstelen wij vooral met de administratieve kant van de zaak. Dát is Zwanger in China: zwanger met registreritus.

Kotsmoe

En hopsakee, daar gaan we weer: "Blêêââgh-blobblob!!" Je kunt precies zien wat X gegeten heeft want de stukken tomaat drijven er nog in.

X is de laatste tijd wel wat gewend. Want dit gaat al twee maanden zo. Kotsen is dagelijkse kost voor X.

Ik word ook steeds beter in het herkennen van plotseling opkomende kotsbuien. X drijft met haar aandacht weg van het gesprek, houdt een hand voor haar borst, en je ziet de peristaltische bewegingen gewoon opkomen. Daarna volgt de kotsbui, die ergens tussen de 5 seconden en 5 minuten kan duren. Vervolgens moet ik eerst een tissue geven, dan water aanreiken. Tenslotte krijg ik te horen dat het allemaal mijn schuld is (inclusief boze, intens verwijtende blik), waarna ze een paar minuten later zielsveel van mij houdt.

We nemen nu ook standaard een paar plastic zakjes mee als we op stap zijn. Bomen zonder kots eronder krijgen in Peking sinds kort namelijk natuurbescherming.

Maar ondanks de gewenning is X het overgeven nu wel echt - ha ha ha - kotsbeu. Wie dit ooit 'ochtendmisselijkheid' heeft durven noemen, heeft gevoel voor understatement: X kotst volgens geen enkel tijdschema. Kotsen kan overal, en altijd.

Vandaar dat X al besloten heeft dat er maar 1 kind komt. Want dat gekots de hele tijd, wil ze nooit, maar dan ook nooit meer meemaken.

Het Pekingse (Mee)Rokershoestje

"Uche Uche!"

X kan niet slapen. En daardoor ik zelf ook niet.

"Uche Uche.... Uche!"

Gisteren is het begonnen. En ze heeft het wel vaker. Een nare, vast zittende kuch-hoest. Als ik geluk heb, lukt het haar om gewoon in slaap te vallen en door te slapen. Maar deze nacht gaat het van kwaad tot erger.

"Uche, Uche, Uche.... UUUCCHHHEEEE UUUUUCHHHHH!!!!"

Dit is geen hoesten meer. Dit is blaffen. Braaf heb ik X voor het slapen gaan voorzien van een grote thermosfles warm water (standaard voor elk zichzelf respecterend Chinees huishouden). Maar tegen dit gebrul valt niet op te deppen.

Gelukkig zag ik de (hoest)bui de dag ervoor al hangen. Tsja, wat wil je: je vrouw is zwanger dus je houdt haar extra scherp in de gaten. Dat doet iedere man toch?

Afijn, ik zag de bui al hangen, en dat was een mooie kans om een lang uitgesteld besluit te nemen. Hoewel constant nachtelijk hoesten een aanstaand ouderpaar prima klaarstoomt voor slapeloze baby-nachten, moest het er toch maar van komen. Een Lucht Purificatie Apparaat in huis.

Het hoestje van X kennen we in Nederland en Vlaanderen namelijk ook. Maar dan als Rokershoest. De lucht in Chinese steden is vaak zo vuil dat roken er zinloos is. Het is hier een groot meerook-circus. Tenmiste, ik dénk dat X hierdoor zo vaak dit nare hoestje heeft.

Meteen de dag na de online bestelling - vandaag - is het ding geleverd. Hij kan aan, heb ik al ontdekt. En uit. En hij kan op automatisch. Het apparaat geeft zelf aan of de luchtkwaliteit goed, zo-zo, of slecht is, en kan zichzelf in- en uitschakelen. Onze luchtverfrisser is niet de duurste maar ook niet de goedkoopste: omgerekend ruim 200 euro. Betalen konden we cash-on-delivery. (Ik had er speciaal geld voor gepind. Komt die man met dat ding aan de deur, zegt-ie: "Wilt u met de pinpas betalen?")

Dus hij staat er nu en hij werkt. De komende dagen mag hij laten zien hoe goed hij is, en hoe snel hij (geholpen door een vrachtlading fruit) X van haar rokershoestje af kan helpen. Bij bewezen waarde mag hij later ook de baby gaan beschermen.

De kwaliteit van onze nieuwe Air Purifier zal zijn af te lezen aan het aantal wallen onder mijn ogen.

Een Zwangere Kerst met X en Maria

2014 jaar geleden op de dag voor Kerst was Jozef de hele dag onderweg met zijn zwangere Maria. Precies 2014 jaar later ging M met zijn zwangere X op weg naar de Kerk om dat (en nog wat anders) te gedenken.

Niet dat ik ons met Jozef en Maria wil vergelijken, maar een lijdensweg was het wel. In Beijing zijn 4 Katholieke Kerken, de een nog verder weg dan de andere. De beoogde Kerst-mis was in een van de verste kerken. Tenminste dat dacht ik. Net als Jozef en Maria konden we niet terecht. Niet omdat we niet welkom waren (want in een Kerk is iedereen altijd welkom, zeker met Kerst). Maar omdat ik ons naar de verkeerde kerk had geleid. M was een beetje dom.

Maar in een andere kerk was nog wel een Kerst-mis in het Chinees. Dus wij daar naartoe. Maar net als de herbergen in de tijd van Jozef en Maria, was het stervensdruk. Als ik ergens een bloedhekel aan heb, is het wel aan mensenmassa's. (Ja, ik weet het: waarom ga ik dan in Beijing wonen??) X is als Chinese wel wat gewend. Dus die drumde vrolijk binnen, met een ietwat chagrijnige ik in haar kielzog. Maar moe werden we zo onderhand wel, allebei.

En toen sloeg het noodlot toe.
"Schat... ik voelde een soort steek in mijn buik".

Meteen doemen de meest rampzalige scenario's op in mijn hoofd. X op een anoniem, goor, openbaar toilet, badend in het baarmoederbloed, met ergens in de plas ronddobberend onze dode foetus. Jakkes. Er zijn leukere dingen die je kunt doen op Kerstavond.

Met een bezorgd gezicht grijp ik mijn mobieltje. Ik open WeChat en vraag mijn moeder of dit normaal is. Die weet het niet, want zelf heeft ze dit nooit gehad. Voor de zekerheid zet ik ook maar even snel een vraag op babybytes.nl.

X zelf is het voorval al weer snel vergeten en kletst zoals gewoonlijk honderduit met wie er toevallig maar haar pad kruist. Op haar manier stelt ze mij gerust: "Het is al voorbij hoor lieverd, ik voel me alleen een beetje alsof ik ongesteld word."

Ja nee dán is het goed! Ongesteld = afbraak van de eicel = geen kind, toch? Argh!!! Ik bedacht alvast hoe we het snelst naar een ziekenhuis zouden kunnen komen. Een taxi? En dan naar ons eigen ziekenhuis of hopen dat de chauffeur een ziekenhuis in de buurt weet?

Laat op de avond komen we thuis. X is behoorlijk uitgeput. Ik zet de computer aan en open internet. Op babybytes hebben al tien mensen geantwoord.

"Maak je geen zorgen, de baarmoeder is gewoon aan het groeien. Wij hebben dit allemaal. Wij weten precies wat X doormaakt. Verwen haar maar lekker, dat heeft ze nodig."

X heeft geluk dat ze zwanger is, want normaal weiger ik halsstarrig om toe te geven aan vrouwelijke samenspannerij. Maar nu is dat geen optie, want tegen zwangere vrouwen moet je nooit ingaan. In dit geval zijn er zelfs 10 zwangere vrouwen op internet plus mijn eigen zwangere X.

"Lieverd, ik moet een voetenbadje."
"Ja hoor schat. Jij krijgt een voetenbadje. Wat voor zeepje wil je erin?"

Uiteindelijk zegen Jozef en Maria doodmoe neer in het stro... en wij in ons eigen bed.

Schildklier in een Glas Water?

Afijn, na een hoop plussen en minnen - en een nutteloze discussie over verzekeringen en kosten van medicijnen die nog niet eens zijn voorgeschreven - dus toch naar het ziekenhuis. Na even zoeken hadden we redelijk vlot de juiste dokter gevonden. Ik mocht er zowaar ook mee naar binnen. Schildklier- en suikerziektendokters zijn cool!

'Zo mevrouw, hoeveel-en-twintig bent u precies?' zei de dokter. 
X glundert. Deze dokter kan niet meer stuk want in werkelijkheid is X 30. 

Dus de dokter mocht vrij haar gang gaan. Even de schildklieren voelen... check. Handen uitstrekken... check. Iets van de ademhaling beluisteren... check. 

'Nee hoor mevrouw, er is niks aan de hand. Tja die TSH waarde van 0.017 is inderdaad nog geen fractie van de 0.350 die op het papiertje staat, maar dat maakt niet uit hoor. Die waarden gelden pas vanaf de vierde maand dus u heeft nog bijna drie weken de tijd. Maakt u zich geen zorgen, het gebeurt vaak zat dat er een flinke dip in de TSH waarde zit rond deze tijd. Tot ziens en veel plezier op uw roze wolk. Dahag!'

Nou.... Valt dat even mee. Voorlopig dan.

Kosten van dit bezoek (schrik niet): omgerekend 0,50 euro. Geen geld.

Eenmaal buiten laat X zich weer van haar zwangerste kant zien. 'Ik heb honger,' zegt ze. 'Ik wil pizza.' 

En ach, wat doe je als je geld over hebt en er zit een Big Pizza vlak naast het ziekenhuis met een mega-pizzabuffet voor omgerekend 7,50 euro per persoon...?