X en ik hadden er nog zo goed over gecommuniceerd. X was het met me eens: zo'n ding hebben wij niet nodig. Een dekentje of kleren ter bescherming tegen straling van mobiele telefoons en computers, dat is overbodig.
Goed, misschien bestaat die straling wel. Ook al is er niets wetenschappelijk bewezen, je weet maar nooit, misschien is die straling inderdaad wel slecht. Maar kom op. X zit niet de hele dag tussen de computers en die ene mobiele telefoon die ze heeft, hangt ook niet de hele dag tegen haar buik. Kortom, zij is niet de doelgroep van de makers van anti-stralings-dekentjes en -kleren.
Maar Schoonmama heeft het dus toch gekocht.
Nu is schoonmama nogal Chinees, nogal bemoeizuchtig en - vooral - nogal bemoederend. Een mama pur sang, tot het bittere eind. En ik, daarentegen, ben westers en dus zelfstandig en zelfdenkend ingesteld, een echte onafhankelijke individualist. En stronteigenwijs bovendien. Kortom, een succesformule voor problemen en conflict. Want...
De Chinese Denkwijze
Ik ben blank, dus rijk. Schoonmama is altijd fabrieksarbeidster geweest en heeft alleen een bescheiden pensioentje, dus arm. De kosten zijn gemaakt ten behoeve van mijn vrouw, dus ik dien daarvoor op te draaien. Er wordt van mij verwacht dat ik deze kosten dus vergoed. En laten we eerlijk zijn, Schoonmama heeft altijd gelijk en dus zal ik toch zeker wel inzien dat zo'n anti-stralingsdeken fantastisch is?
De Westerse Denkwijze
Joh,
Het Poldermodel is, bedacht ik, dé methode om de impasse te doorbreken en toch tot een of ander compromis te komen waar in elk geval ikzelf mee kan leven. Dacht ik.
Want toen ik het gesprek opende, had X zelf al een oplossing klaar.
"Schat... ik vind dat toch wel heel goed, zo'n anti-stralings-dekentje."
En aangezien ik heb geleerd dat je nooit een zwangere vrouw moet tegenspreken... zullen we dus toch maar betalen.
(Schoonmama heeft het weer voor elkaar. Hmpf.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten