Als je in het buitenland woont en je denkt dat je Nederland niet mist, word dan een zwanger. Reken maar dat je Nederland zult missen!
Het leven is zo simpel in Nederland. Ben je zwanger? Gewoon naar een huisarts gaan, en die legt je precies uit waar je daarna naartoe moet, en wanneer. Op een vriendelijke en medelevende toon. Heerlijk.
Hoe anders is dat in China. De medische wereld in China is voor mij onbekender dan de bushbush van Afrika voor de tijd van dokter Livingstone. Huisartsen zijn er niet echt, wel kleine Chinese-stijl of westerse-stijl doktertjes maar die kennen geen systeem van verwijsbriefjes of andersoortige communicatie met specialisten. Een mens gaat hier gewoon direct naar 'het ziekenhuis'.
Nu zijn er in Peking talloze ziekenhuizen. Daar zit het probleem niet. Het probleem is: als je zwanger bent moet je naar het juiste soort ziekenhuis gaan. Namelijk een ziekenhuis voor vrouwen, die zwanger zijn, en die het kind willen houden. Opgepast dus, een klein foutje en je ongeboren kind kan gelijk door naar zijn begrafenis.
Ook de timing is van onschatbaar belang. In het ziekenhuis van onze eerste keuze werden we niet geholpen, want ze nemen je alleen aan als je maximaal 6.5 weken zwanger bent. Ook voor een ander ziekenhuis - maximaal 8 weken - waren we net te laat. In een derde ziekenhuis konden we nog wel terecht maar na het lezen van een website met horror-verhalen over dat ziekenhuis, wisten we niet hoe snel we daar weer weg moesten. Wel 60 euro armer en twee volle dagen verspild. Helaas.
Gelukkig ging het vandaag beter. X had toch nog een ziekenhuis gevonden waar we terecht konden. Vanmorgen is ze voor 130 euro onderzocht (urine, bloed...) en over het algemeen gaat het goed. Alleen de 孕酮 yuntong waarde is behoorlijk laag. Geen idee wat het is, maar de normale waarde is rond de 35, terwijl X maar 18 heeft. Het schijnt dat dit de kans op een miskraam kan vergroten... We hebben pilletjes gekocht die deze waarde moeten opkrikken.
Over drie weken moet X terugkomen voor meer onderzoek. Ik als man mag nergens bij zijn. Ik moet tot in den treure elke keer achterblijven op de gang. Ik zelf krijg geen enkele dokter te zien of te spreken, althans geen dokter in functie. Ik kan niet zien wat ze met mijn vrouw en ongeboren kind uitspoken. Als er een beslissing genomen moet worden over wel of geen test doen, over wat voor soort medicijnen of behandeling er gedaan moet worden, dan wordt mij niets gevraagd. De vader speelt een achtergestelde rol in China… maar mag wel steeds de portemonnee trekken. Onderzoeken worden direct afgerekend.
Nee, Nederland is zo slecht nog niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten