Het was een tijdje stil. Tenminste... voor jullie. Voor ons niet, want hier gebeurt des te meer. We zijn namelijk even verhuisd.
De afstand was klein, maar het gedoe was er niet minder om. De nieuwe huisbaas is een glad bedrijf dat op slinkse wijze argeloze mensen geld uit de zak probeert te kloppen - en daar hebben wij nu dus een contract mee.
Als dat maar goed gaat: betalen mogen we maar service ho maar; voor het huis zelf moet een hoop geregeld worden - reparatietje hier, internet moet over, en we hebben 150 euro aan gesmeten tegen de bouw van een scheidingsmuur met raam. Het was de bedoeling dat er een vrij gevoel zou ontstaan door extra veel daglichtinval, maar de werklieden hebben het raam helemaal bovenaan bij het plafond gedaan zodat het meer op een gevangenis lijkt. (Ja, ons kindje zal wel het gevoel hebben dat-ie in gevangenschap gefokt is.) En als klap op de vuurpijl logeert Schoonmama gezellig anderhalve week bij ons.
Ze doet goed haar best en ze kan bijzonder handig zijn, dat moet gezegd. Voor bijna niks haalt ze in recordtijd ergens een slaapbank vandaan, komt ze met een paar hele aardige nieuwe kasten op de proppen en regelt ze een paar gordijnen.
Maar helaas, elk voordeel hep ze nadeel. Ze loopt ook constant in de weg, probeert mij uit te leggen hoe je met een waterkoker dient om te gaan, vindt het erg handig als mijn ondergoed en sokken zonder enig systeem in een plastic zak worden gemoffeld, en praat in haar onverstaanbare dialect mij én X de oren van het hoofd.
Gelukkig kan ik overdag nog naar mijn werk. Maar X zit met haar moeder opgescheept en de dames halen elkaar gezellig het bloed onder de nagels vandaan. Tot huilens (X.) aan toe. En wie aan X komt, komt aan mijn kind en dus DUBBEL aan mij.
Uiteindelijk heeft een goed gesprek (voor zover ik het kon verstaan) veel goed gedaan. Tenminste zo lijkt het. Want feit blijft dat die twee niet met en niet zonder elkaar kunnen. Wordt nog leuk als dat kind er straks is...
Maar goed, door al het gedoe rond de verhuizing is de zwangerschap, raar maar waar, een beetje op de achtergrond geraakt. Maar dat komt vanzelf goed - als alles volgens plan verloopt (wat je bij ons maar nooit weet) dan mogen we maandag naar de dokter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten