"Heb jij eigenlijk een kind?" We zijn bij onze thee-dealer en X is in een van haar beroemde vrijpostige buien. De thee-dame, jong nog, vindt het niet erg. X mag dat best vragen.
"Ja, ik heb een kindje."
"Oh... doet dat pijn, bevallen?"
De thee-dame geeft niet meteen antwoord, maar dat komt omdat de vraag haar een beetje overvalt. Die X toch... zoiets vraag je toch niet aan een onbekende? Maar even later heeft ze zich herpakt. We vernemen dat haar bevalling 4 uur heeft geduurd (X: "oh wat snel!"), dat het een jongetje is, en dat hij Kaixin heet. Blij, in het Chinees.
Blij!? Wie noemt zijn kind nu Blij??
Ik hoor het al voor me: Zes uur, mama heeft het avondeten klaar en roept: "Blij-hij! Binnenkomen nu, eten!"
Of op school: "Jongens wie weet er welke dag het vandaag is? Blij? Ja, Blij, zeg het maar."
Of later, als-ie gaat trouwen, heel plechtig: "Neemt gij, Blij, ....."
Nu weet ik dat Chinese namen doorgaans een bepaalde betekenis hebben. Zo kan een jongetje dat geboren wordt in de supercommunistische tijd van Mao Rood IJzer heten, of een meisje Bloeiende Lotus ofzo. Maar kom op... Blij??
Even later staan we weer buiten, en ik vraag X heel voorzichtig: "Zeg... is dat niet vreemd, om je kind Blij te noemen?"
X antwoordt: "Ik denk dat het een bijnaam is."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten